Jak nie popełnić gafy. czyli indonezyjski savoir-vivre

Wyjeżdżając do jakiegokolwiek obcego kraju podstawą jest wiedza na temat zasad, obyczajów i kultury panującej tam. Jest to tak niezmiernie ważne przede wszystkim dlatego, że często kraje które odwiedzamy mogą się diametralnie różnić pod względem kultury w porównaniu z Polską. Będąc w stanie niewiedzy w łatwy sposób możemy popełnić gafę i na przykład niechcący urazić naszego rozmówcę, czy też nawet obrazić. Kolejną rzeczą jest to, że możemy stać się w najprostszy sposób zwyczajnie pośmiewiskiem, nie wiedząc w jaki sposób się odpowiednio zachować. A przecież nikt z nas nie chciałby zostać nagle obiektem drwin i kpin. Kwestia ta tyczy się również podróży do Indonezji.

Na początek słów parę o Indonezji
Republika Indonezji jest państwem wyspiarskim, składa się z około siedemnastu tysięcy pięciuset wysp, a jedynie około sześć tysięcy z nich jest zamieszkane – wyspy te należą do Archipelagu Malajskiego. Państwo to położone jest w Azji Południowo-Wschodniej oraz w Oceanii. Stolicą jest Dżakarta z populacją blisko osiem i pół miliona mieszkańców. Indonezja położona jest pomiędzy Oceanem Spokojnym a Oceanem Indyjskim, a krajobraz wysp jest bogaty w liczne wulkany z czego około dwanaście procent jest aktywnych.

Zasady Savoir Vivre w Indonezji
Jak już we wstępie wspomniane zostało, zasady i obyczaje jakie panują w danym Państwie są dla turysty ogromnie ważne, jeśli chce ten urlop czy też wakacje spędzić przyjemnie i bez nieporozumień. „Co kraj to obyczaj” jak mówi popularne powiedzenie, dlatego też spróbuje przybliżyć tu najważniejsze zasady savoir vivre panujące w Indonezji.

Lewa ręka
To chyba podstawowa i najważniejsza rzecz – ta zasada będzie wynikać z dominującej w Indonezji religii a więc Islamu. W ich kulturze lewa ręka uważana jest za nieczystą, więc najważniejszą rzeczą jest pamiętać aby zawsze do wszelkich kontaktów międzyludzkich używać ręki prawej, tak aby nie obrazić i nie znieważyć naszego gospodarza, czy nowo poznaną osobę. Lewa ręka jest używana jedynie do takich czynności jak na przykład wyrzucanie śmieci. Tą zasadę w Indonezji ludzie traktują niezwykle poważnie.

Bez dotyku!
Kolejną zasadą wynikająca z kultury ale i w dużym stopniu z religii która tą kulturę jakby nie było również warunkuje jest to, aby nie dotykać ciała osób płci przeciwnej. Zasada ta obowiązuje nawet w przypadku dobrych znajomych, poklepanie czy pogłaskanie po ramieniu, są to zachowania nietaktowne, prowokujące uczucia czy pewne zachowania, niewskazane w kraju, w którym publiczne okazywanie uczuć nie jest dobrze postrzegane.

Ściągaj buty
W Indonezji zwyczaj nakazuje by w geście okazania gospodarzowi szacunku ściągać buty przed wejściem do jego domu. Przede wszystkim pamiętając o tej zasadzie i stosując się do niej okażemy nie tylko szacunek dla tradycji i zwyczajów tam obowiązujących, ale również dla gospodarza i gospodyni, która dba o porządek w domu.

Gest „Podejdź do mnie”
Warto również mieć świadomość tego, że w Indonezji całkowicie inaczej, niż u nas wygląda gest przywołania kogoś. Dłoń skierowana do dołu, w taki sposób, że palce wskazują ziemie, oznacza komunikat „Podejdź do mnie”. W Polsce gest taki mógłby zostać odebrany za nieprzyjazny czy też arogancki, jednak w Indonezji taka prośba zakomunikowana tym właśnie gestem jest odbierana bardzo uprzejmie i z grzeczności należy na nią reagować.

Okulary przeciwsłoneczne
Mimo, iż Indonezja słynie z gorących i słonecznych dni to dla mieszkańców nieuprzejme wydaje się być noszenie okularów przeciwsłonecznych, dlatego też, zawsze powinniśmy pamiętać przynajmniej o ściąganiu ich podczas rozmowy, czy spotkania się z kimś. Dzięki temu mieszkańcy Indonezji nie będą czuli się przy nas nieswojo i niezręcznie.

Niezręczne pytania
Kultura Polski i Indonezji różni się w wielu kwestiach i pytania u nas uznawane za niezręczne, których raczej nie zadaje się ludziom obcym, dopiero co poznanym itd. w Indonezji są najzwyczajniejszą rzeczą w świecie, więc nie zdziwcie się jeśli przy pierwszym spotkaniu ktoś zapyta was na przykład „Ile zarabiasz?”, lub „Czy masz żonę / męża?”. Takie pytanie nie są wyrazem braku uprzejmości ze strony naszego rozmówcy a raczej braku wiedzy, że możemy się źle czuć z takimi pytaniami. Można w takiej sytuacji delikatnie wytłumaczyć, że u nas się o takich kwestiach nie rozmawia, i zmienić temat.